Smatra se da su se prve Antičke Olimpijske igre ili Olimpijske igre održale 776. godine pne. u Olimpiji u Grčkoj.

Iz tog perioda datira prvi validan dokument o njihovom održavanju, iako se ne može znati da li su baš to prve Olimpijske igre ikada održane. U to vreme one su podrazumevale atletska takmičenja, i to u početku iz pet disciplina (pentathlon), a vremenom se broj disciplina povećavao. Takmičenja su organizovana između različitih gradova – država Stare Grčke. Interesantna je činjenica da su tokom trajanja igara prestajali svi loši odnosi i neprijateljstvo koji vladaju među polisima. Poziv na Igre objavljivao je glasnik koji se kretao od jednog do drugog polisa.

Iako niko sa sigurnošću ne može da tvrdi kako su igre nastale, o tom događaju prepričavaju se razne legende. Najpopularnija među njima kaže da je Igre osmislio Bog Zevs. Želeo je da proslavi pobedu u borbi za vlast nad ocem Kronom. Druga legenda pak tvrdi da je Herkul nekom prilikom pobedio u trci u Olimpiji. Odlučio je da svake četvrte godine organizuje slično takmičenje u čast svoje pobede.

Same Olimpijske igre imale su verski karakter, odnosno održavale su se u čast vrhovnog boga Zevsa. Na ulazu u Olimpiju bila je istaknuta i ogromna Zevsova statua, koja je uvrštena u spisak sedam svetskih čuda starog veka.

U Olimpiji su razne manifestacije vezane za događaj trajale ukupno 5 dana, iako su same igre trajale 3 dana. Olimpijske igre su se organizovale svake četvrte godine. Vremenski period između jednih i drugih igara nazivao se Olimpijada. Period Olimpijade stari Grci koristili su kao orijentir u brojanju godina.

Pravo na učešće u Olimpijskim igrama imali su isključivo slobodni Grci. Robovi nisu imali pravo učešća, ali im je bilo dozvoljeno da prate program. Ipak, ženama nije bilo dozvoljeno čak ni to.

Sama nagrada za pobednika u Olimpijskim igrama bila je simbolična, odnosno on je dobijao jednu grančicu masline. Ali, ovi sportisti su mimo toga dobijali ogromnu popularnost i poštovanje sugrađana prilikom povratka u svoj grad. Neretko su se rušili bedemi grada kako bi se odala čast pobedniku igara i omogućio njegov prolaz sa pratnjom. U gradovima su im se dizali impozantni spomenici, a pesnici su ih pominjali u svojim stihovima. Takođe, svojom pobedom oni su sticali i pravo na različite beneficije. Često su im poklanjali različita materijalna dobra, a bili su oslobođeni i od plaćanja nameta ili poreza.

Za Olimpijske igre vezana je i jedna šaljiva anegdota. Naime, u početku su se sportisti takmičili u prikladnoj sportskoj opremi, ali je tokom jedne trke učesniku spao šorts, te je on nastavio da trči potpuno go. Veruje se da su ostali takmičari bili oduševljeni ovim događajem, pa su u narednom periodu svi počeli da se takmiče bez odeće.

Iako su vremenom Olimpijske igre stekle veliku slavu i dobru reputaciju, lagano su počele da gube na svojoj važnosti tokom Rimske vladavine nad Grčkom. Kako je hrišćanstvo jačalo, tako je sve više počinjalo da se na igre gleda kao na slavljenje paganskih običaja i božanstava. Olimpijske igre ukinute su 393. godine i to pod naredbom rimskog cara Teodosija.